ขนมเบื้องแม่ประภา : สวรรค์ในครัว โดย เขียง มะขาม
ขนมเบื้องแม่ประภา – เป็นเรื่องเกิดก่อน แต่เขียนทีหลัง
นานๆจะเข้าเมืองเก่าสักที
นานๆจะเข้าเมืองเก่าสักที
สองคนตายายหมายมั่นปั้นมือว่าต้องหาอะไรเก่าๆกินให้หนำใจ
ดิ่งไปที่สมทรงโภชนา ซอยวัดสังเวชฯ บางลำภู ก่อนเลย
ผัดกบไม่มีอีกตามเคย
แต่ไม่เป็นไร
ก๋วยเตี๋ยวสุโขทัยยังมี
บะหมี่น้ำยำ/เล็กแห้งยำ สั่งมาประเดิม
ขนมจีนซาวน้ำลำดับต่อมา
ตบท้ายด้วยข้าวราดแกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย/ผัดไชโป๊
ซึ่งอย่างหลังนี่เขาตักมาเป็นหมูหวาน
แต่ไม่เป็นไรอีก
ทั้ง 4 จานเกลี้ยงฉาดสะอาดเอี่ยมเหมือนเอาผ้ามาเช็ด
เลยไม่ได้ถ่ายรูปมา
อาย
ฮ่าฮ่า
คว้าข้าวฟ่างเปียกกลับมาอีก 2 ถุง(ก่อนของเขาหมด)
สำหรับคุณตาคุณยาย
เสร็จของคาวก็ต้องมีของหวานล้างปาก
ผบ.ไม่ใช่นักเรียนสามเสน
แต่ถือคติ ศรัทธาตั้งมั่นแล้ว ย่อมยังประโยชน์ให้เกิดได้
มุ่งมั่นว่าต้อง“ขนมเบื้องแม่ประภา” เท่านั้น
ออกมาจากซอยวัดสังเวชฯ ข้ามถนน มาแล้วเดินย้อนถนนพระสุเมรุกลับไปทาง 4 แยก
ร้านขนมเบื้องป้ายเล็ก อยู่ในป้ายใหญ่ของร้านต.เง๊กชวน(เขาสะกดอย่างนี้จริงๆ) ร้านแผ่นเสียงชื่อดังสมัยครั้งกึ่งพุทธกาล
เข้าไปถึงมีรออยู่ก่อนหน้าเราแล้ว 4 คิว
แต่ไม่ช้า
เพราะร้านเขามี 4 เตา
ละเลงกันไม่หยุดมือเหมือนกัน
น่ากินทั้งหน้าเค็ม–หวาน
สั่งมาอย่างละ 10
ชิ้นละ 12
เห็นแค่เครื่องก็เกินคุ้ม
แต่ผลจากการตรวจสอบคุณภาพชิ้นแล้วชิ้นเล่า มีมติเป็นเอกฉันท์ 2 เสียง
ว่าหวานอร่อยกว่าเค็ม
เพราะหวานมันแต่ไม่หวานเกิน
เค็มยังขาดความกลม(กล่อม)ไปนี้ดด
กระนั้น มาอีกก็ยังสั่งอีก
กินคู่กับกาแฟเย็นเข้มๆ
อิ่มแทบคลาน
